Zdołałem powalić rywala, prawdę powiedziawszy nie spodziewałem się, że aż tak potoczy się ten pojedynek. Czas jednak na wybranie akcji o wiele mocniejszej z mojego arsenału, po której miałbym pewność że uda mi się zdominować ten pojedynek. Podnoszący się rywal natychmiast załapał się na Low Dropkick po którym nie miał innego wyjścia jak zainkasować Fame-Ass-er. Teraz mam swoje pięć minut, w których udowodnię swoją wyższość nad rywalem. Mimo, iż byłem poobijany nadal wierzyłem w swój sukces, muszę w to wierzyć, inaczej mogę od razu przywitać się z porażką. Jako, że znajdowaliśmy się w okolicach środka kwadratowego pierścienia, przeszedłem za plecy rywala. Gdy ten się podniósł zaatakowałem niczym drapieżnik swoją ofiarę moją akcją kończącą pod tytułem Zig Zag!. Dolph Ziggler gra tutaj główną rolę!

On biegnie na mnie z ZigZagiem, robię wypad nogą w tył, on nabija się na nogę, a ja wykonuję Red Sky na środek ringu i przypinam.

Odbijam

Zaskakująco dużo w nim tej... dziwnej energii, której nie widuje się często. Ktoś kiedyś nazwał to chyba... wolą walki? Tak, dokładnie o to chodzi. Oto stoi przede mną człowiek, chciałoby się powiedzieć ecce homo - zakrwawiony, poobijany, zniszczony na każdym poziomie fizycznym. I oto ten człowiek, dla którego zdawałoby się, że koniec pojedynku będzie błogosławieństwem, wstaje i walczy. Może i nie lubię ludzi, ale tego akurat szanuję. Wiem jednak jedno - żeby zwyciężyć, nie muszę uciekać się do wymyślnych chwytów, muszę tylko zniszczyć jego ducha walki. Zaczynajmy. Ziggler wstaje powoli, opierając się o stojącego obok - mnie. Jest już na kolanach, gdy chwytam go za zabarwione szkarłatem włosy, po czym miarowymi uderzeniami zmieniam jego twarz wprost nie do poznania. Po jednym z ciosów krew wystrzeliła z otwartej rany jak pocisk z procy, skrapiając moją twarz subtelnym pociągnięciem. Podnoszę Dolpha, choć jest to zadanie coraz trudniejsze, gdyż stoi on bardzo niestabilnie, jakby gotów był za chwilę paść na ziemię i już nigdy nie wstać. Ustawiam jego głowę między nogami, po czym starannie zaplatam dwa solidne chwyty - każdy na jednej ręce. Używając resztek siły, zasilany napływającą adrenaliną wynoszę go, po czym z impetem wysyłam jego głowę na spotkanie z matą. Krew bryzga przy kontakcie, podczas wykonanego [SM]Crimson Tears (Package Piledriver), jednak nie przypinam. Chcę żeby zwycięstwo było pełne i satysfakcjonujące, a do tego potrzeba jeszcze jednej rzeczy. Nie napotykam już żadnego oporu podnosząc bezwładne ciało Zigglera, tak więc chwytam go rękami i wynoszę na wysokość klatki piersiowej, po czym zwinnie wypuszczam jego dolną część ciała z chwytu, kręcę przeciwnikiem w powietrzu, zatrzymując się w stosownym momencie i przechodząc do zaprezentowania twarzy Dolpha ringowi. To już jest koniec. [F]Red Alert (Scoop lift spun out into a reverse STO) został wykonany. Litości nie było i nie ma. Przypinam.

Brutalność czy prostota? Serious Sam czy Wstający z Popiołów Feniks? Kto zwycięży?!
Obaj tym razem zrobiliście swoje powtórzenia więc zadecydował styl :3 a może raczej siła argumentu? Sam nie wiem jak to nazwać
Wydaję mi się, że najbardziej sprawiedliwy byłby Double Pin, ale nie da rady tak :3

Gratuluję zwycięzcy, którym okazał się...

1... 2... 3...

CRIMSON!

5000$ Crimson
3000$ Ziggler
2000$ Dla mnie

Dzięki za drugą kozak walkę :3