Corey Graves ubrany w ciemną marynarkę, białą koszulę, która ma rozpięte dwa górne guziki oraz ciemne jeansy. Strój może nie był oficjalny, ale najwidoczniej na tym mu nie zależało. Mając na sobie ciemne okulary, chodził po arenie, po prostu nudząc się. Nie został uwzględniony w karcie, co było wielkim nieporozumieniem, jednak widać, że Matt nie był za bardzo tym przejęty. Będąc na korytarzu, gdzie divy mają swoje szatnie, przeglądał tabliczki na drzwiach z niewiadomego powodu. Widząc kamerzystę oraz operatora z mikrofonem, którzy wchodzą do jednych z pokoi, spojrzał z ciekawością i powoli skierował się w tą stronę. Przystając przy drzwiach i bezczelnie podsłuchując, co mówi jedna z div o imieniu Rayen Morgan, co można było wywnioskować z metalowego napisu na sosnowych drzwiach. Corey wyczekał odpowiedni moment, gdy wrestlerka za pauzuje swoją przemowę i przekręcił klamkę równocześnie przeczesując włosy, które były w nieładzie. Jego oczom ujrzał się dość dziecinny widok, ponieważ Rayen skończyła tupać stopami, a kamerzysta był widocznie bardziej skupiony na jej dekolcie niż na jej twarzy. Kamera momentalnie odwróciła się w jego stronę, a on z uśmiechem na ustach, przybliżył się w stronę trzech osób przy okazji oblizując wargi.
- Witam wszystkich zebranych na hali jak i przed telewizorami - Corey przekręcił głowę w stronę Rayen i powoli chwycił jej dłoń, którą pocałował subtelnie.
- Jestem Corey Graves, miło mi Cię poznać. Słyszałem przypadkiem o czym mówiłaś. Spójrzmy prawdzie w oczy. Faceci, którzy nie są zaspokajani przez swoje żony lub są sami, próbują pomóc sobie waszym widokiem, a głównie tym, co pokazujecie najchętniej. - Podniósł palcem okulary i zerknął na dekolt Rayen.
- Dodatkowo tupiesz nogami jak dziewczynka, której mama nie chcę kupić lalki, ale przecież mamy ich tu pełno. Jedną z nich jesteś Ty. - Widać, że Rayen nie jest zadowolona z tej wypowiedzi.
- Wspomnę jeszcze o tym, co mówiłaś. Dosłownie wyplułaś te słowa... A, no tak. Blond włosy. Pewnie mózg wielkości orzeszka. A zajmijmy się tym, co tak poprawiasz bez przerwy. Ile zapłaciłaś za biust? Silikony jeszcze nie pękły? Czy was jarają takie plastikowe panie, które próbują zaimponować sobie jak i innym, że są silne. Jęczycie w ringu, jak by was obcierali ze skóry. Macie te swoje problemy przez które nie możecie walczyć. Czy tak teraz ma wyglądać ten sport? - Corey powoli wprowadza swoją anarchię, a chcę zacząć od najłatwiejszego celu. Od Kobiet...
- Jestem tu... Przybyłem do tej federacji, żeby wrestling znów stał się niebezpieczny... Jak kiedyś... Ponownie. Stoicie mi na drodze... Nie patrz tak na mnie. Nie jestem szowinistą, ale co możecie pokazać w kwadratowym pierścieniu oprócz wielkich cycków? Świecicie tyłkami i myślicie, że macie załatwioną pracą. Ciekawe z iloma osobami się przespałaś, żeby się tu dostać? Pięcioma... Widać, po twoim stylu, że było ich o wiele więcej.
- Zdenerwowana? Może znów potupiesz nóżkami? Uderzysz mnie? Pójdziesz na skargę do swoich byłych kochanków? Śmieszy mnie to... - Corey poprawia włosy, ściąga okulary i zakłada je na koszulę.
- Skarbie, nie płacz tylko... Bo się rozmażesz. Tony pudru na które na Siebie zakładacie. Więcej federacja wydaje na to niż na rzeczy, które mogą być użyteczne w walce. Krzesła, stoły, drabiny... Ale o czym tu mówię, przecież wrestling powoli się staje kobiecy. Widok krwi mrozi krew w żyłach, a dzieci z kobietami mdleją. Rayen, wiesz co... Zostań tu i już nigdy nie walcz o coś, co jest bezużyteczne oraz niepotrzebne, ponieważ... Kobiety są tylko problemem.
Corey nie mogąc wytrzymać, uśmiecha się szyderczo i wychodząc macha do blondynki, która zamurowana nie wie, co zrobić. Może zrozumiała, że to prawda? Nie wiadomo. Anarchista za progiem wystawia pięści do przodu, pokazując do kamery wytatuowane palce.
- Remember... I’m Here To Make Sports Entertainment Dangerous Again... I'm don't care about anything.
Mr. Polinsky trzaska drzwiami, które się zamykają. Echo rozległo się przez cały korytarz aż jeden z wrestlerów spojrzał się pytająco na niego. Maniak założył tylko okulary i ruszył w stronę w dalszą drogę z cwaniackim uśmieszkiem na ustach, który zawisł na jego ustach. Anarchia nadchodzi... Uważaj, bo dopadnie nawet Ciebie...

Wybaczcie za błędy, ale to tylko spicz. I tak nikt tego nie przeczyta. :v