Myślę, że jest to możliwe z perspektywy świeżości. Wychodzisz z dźwigni, ale nie zregenerowałeś jeszcze sił po ostatnich atakach Cody'ego. Toteż obaj wstajecie. Kto ładniej na max. 200 słów! Postarajcie się.

Narcyz, który jest w tej rozrywce tylko poprzez ojca legendę próbował wygrać walkę bardzo sławną dźwignią. Nie udało mu się to ponieważ jest nieudacznikiem, a ja jestem niesamowity. Stojąc tak naprzeciwko Cody'ego, widzę że nie ma więcej pomysłów na rozegranie tego meczu. Jak zwykle mój plan jest rozległy i to ja teraz mam inicjatywę, ponieważ nieprzygotowany na dłuższą walkę Rhodes teraz nie wie co robić. Szybko wchodzimy w klincz, który przerywam serią kopnięć w uda "najpiękniejszego człowieka na ziemi". Rywal ucieka do narożnika, najwidoczniej bardzo odczuł akcje na jego nogi. "Dashing" Cody Rhodes siadł na trzeciej linie w narożniku by pokazać jaki to on nie jest piękny, lecz przerywam mu tą chwilą tauntu akcją, które wyrzuca go za ring, a jest nią Running Big Boot. Upadający na twarz oponent załamuje się, ponieważ dla niego ta część głowy jest najważniejsza. Sędzia odlicza
1..

2..

3..

4..
Rhodes wstaje

5..
Rywal już w ringu.
Czekając w narożniku, śmieję się z przeciwnika, który żąda dyskwalifikacji za jego obolałą twarz. Gdy ten kłoci się z sędzią od tyłu atakuję go akcją Half-Nelson Leg Sweep Facebuster. Tak, to już tu wyczuwam swoją szansę więc przypinam Cody'ego by wygrać walkę.

ilosc słów: 198, unikalnych: 145

Na razie moja dominacja w tym pojedynku jest nietykalna, myślę, że pora to kończyć. Oponent dostał porządny wycisk. Wyciągnę z niego wszystkie poty, kolejną akcją jak mam w zanadrzu,a ta akcja została nazwana przeze mnie specjalnie na moją cześć. Nie udało mi się jednak pokonać w tak szybkim tempie Miza, gdyż po drugim klepnięciu o mate odbił. Ale byłem na to przygotowany, obaj zaczęliśmy wstawać z jedną dość ważną różnicą. To ja byłem wystarczająco świeży by żwawo wstać na nogi co dało mi dość sporą przewagę. Nie marnuj czas - pomyślałem, po czym błyskawicznie wziąłem się do roboty. Ruszyłem w stronę lin, jedną nogą, a przybliżając prawą wskoczyłem na liny, od których odbiłem się wyskoczyłem lekko do góry i wystawiłem prawą nogę, która trafiła prosto w jego twarz. Tak dobrze widzicie! *SM*Beatiful Disaster właśnie wszedł w życie! To już definitywny koniec. Pan, który ma czelność nazywać się niesowitym teraz leży pod moimi nogami błagając o przebaczenie. U mnie nie ma czegoś takiego jak rozgrzeszenie i tym razem to się nie zmieni.

Czy to już ten moment? A może ten pojedynek zamieni się w szybki i sprawny squesz w moim wykonaniu? Z każdą kolejną sekundą, czuję się jako nowy Mistrz Stanów Zjednoczonych, ale po chwili przechodzi mnie myśl, że nie może być to aż tak banalną sprawą. A może się mylę. Może nie wierzę, że jestem tak cudowny. Warto spróbować i wiem, że za chwilę to starcie może dobiec końca! Oponent trzyma się za szczękę, która mocno ucierpiała podczas wykonywania ostatniej akcji. Stanąłem nad jego tułowiem i uniosłem nogę wciskając w nią kolejno kilka stompów. Biedny Miz jęczał jak mała dziewczyna, której zabrano Misia i zapewne tak też się czuje. Złapałem jego rękę i pomogłem wstać. Ustawiłem się dokładnie za jego plecami, relatywizując cześć planu. Złapałem jego głowę. Oponent trzymany w Reverse DDT Clutchu. Chyba już wiecie co za chwilę może się wydarzyć. W głębi serca, czuję, że Pas już należy do mnie. Obróciłem się i upadłem w taki sposób, by jego głowa z ogromną prędkością wpadła na twarde podłoże. I po chwili... TAK! Udało się  *F*Cross Rhodes zaaplikowane, a to oznacza tylko jedno, walka dobiega końca, a Miz przegrywa w drastyczny sposób, niech wie, że czeka go to samo na zbliżającej się gali PPV!

o joj. Sytuacja jest zła, lecz kontra jest bardzo prosta. Wiec gdy znajduje sie w Reverse DDT Clutchu szybko wyprowadzam uderzenia w twarz Rhodesa. Gdy to już poskutkuje przekręcam się do normalnej pozycji, odpycham Cody'ego i wysyłam mu Drokick w twarz.

Nareszcie przyszedł mój moment prowadzenia w tej walce. Po tylu przyjętych na klatę akcjach muszę wygrać tą walkę, innej opcji nie ma. Gdy oponent już wstaje szybko powalam go na mate Running Knee Strike prosto w jego uwielbianą twarz. Widzę jak reaguje on na kolejny cios w twarz, zastanawiam się co on tu robi skoro chciałby być modelem. W odwróconego rywala trafiam Running Big Bootem, po którym Dashing pada na matę twarzą.

Nareszcie przyszedł na dobre czas niesamowitości. Do leżącego Rhodes'a odwracam się plecami, lecz w porę wracam do pozycji w której znów jestem przodem do rywala. Jeszcze gdy ten jest zgięty podbiegam do niego i nie stając w miejscu wykonuję Mizard of Oz. Szyderczo uśmiechając się przypinam.

1..

2..
I na tym kończy się pin. Zawiedziony zaczynam kłócić się z sędzią. Gdy kątem oka zauważam to, Cody zbliża się do mnie. Odwracam się gdy ten chce mnie zaatakować, schylam się pod jego ręką, która miała wykonać clothesline. Bardzo pod jarany całą tą walką łapię "Dashing" Cody'ego Rhodes'a w Full Nelson. Zaskoczony rywal nie ma już szans na kontrę więc kładę go na matę Finishing Move jakim jest Skull-Crushing Finale. I przypinam na środku ringu.