Na ring wkracza nie kto inny jak Chris "The Masterpiece" Masters! Przy dźwiękach muzyki i w asyście sztandarowych fajerwerków pręży muskuły, po czym udaje się na ring i oczekuje na rywala, którym dziś będzie John Cena, którego podobno Chris nie będzie mógł zobaczyć. Nie wiadomo czemu.

GonG

No to 200 słów kto ładniej ^^

Gdy zabrzmiał gong, aby hołdować nabytym w innych federacjach tradycjom, podszedłem do rywala z wyciągniętą dłonią, by wymienić uścisk dłoni przed walką. Cena jednak popatrzył się na mnie kpiącym wzorkiem i przeszedł do ataku. Nie przewidział jednak małego szczegółu. Rozwścieczył mnie. A to nigdy nie wróży dobrze. Na ciosy rywala odpowiadam własnymi, jednak w odróżnieniu od Johna, ja celuję. Po krótkiej wymianie przystępuję do brutalnej ofensywy. Potężna seria ciosów i kopnięć wstępnie "zmiękcza" przeciwnika, który będzie skłonniejszy do "współpracy". Łapię rywala za ramię i próbuję wysłać na spotkanie z linami Irish Whipem, jednak ten przytomnie kontruje mój ruch, i sam odbija mnie od lin. Widzę że wyciąga rękę, co oznacza że spróbuje clothesline'a. Jednak jestem sprytniejszy, co objawia się poprzez ominięcie jego ręki, i ślepy wypad kopnięciem w tył. Czuję że noga trafiła w ciało. Odwracam się, zgiętego rywala bez ceregieli ładuję na barki, po czym zwinnym ruchem zrzucam go z nich z bardzo odczuwalnym skutkiem. Ring aż się zatrząsł gdy Cena zderzył się z nim po podręcznikowo wykonanym Backbreaker Rack flipped into a Cutter. Po wszystkim leżącego rywala duszę chwilę w Headlocku.

Udało mi się co prawda zdominować rywala w początkowej fazie starcia, ale do zwycięstwa jeszcze długa droga. Po skończeniu lekkiego duszenia Johna, przechodzę do dalszej ofensywy. Potężnymi ciosami na korpus stopniowo niszczę rywala, doprowadzając go na krawędź odczucia bólu. John co prawda trzyma gardę, ale jest to raczej tylko papierowa zasłona przed moją diabelską ofensywą. Po kolejnym ciosie uznaję, że czas pokazać rywalowi trochę techniki, toteż zręcznym kopnięciem sprawiam, że Cena się zgina, umieszczam jego głowę miedzy nogami, wynoszę, zręcznie blokując ręce, po czym wysyłam go na krótką podróż. Słychać tylko głuchy łoskot opadającego ciała. Package Piledriver w całej okazałości. Rywala znów dobrą chwilę podduszam, bo znam wartość choćby krótkiego odcięcia dopływu tlenu podczas walki.

Stopniowo coraz bardziej zdobywam kontrolę nad starciem, z czego jestem bardzo zadowolony. Od początku pracowałem nad osłabieniem głowy Ceny, czego ukoronowaniem był Piledriver, więc postanawiam dalej iść tą ścieżką. Po raz kolejny wymierzam Johnowi kilka ciosów w głowę, ten nieporadnie próbuje się bronić, lecz nie na wiele się to zdaje, jestem nie do zatrzymania. Po kolejnym ciosie w głowę znów umieszczam rywala między nogami. Widownia zdaje się niedowierzać, że mam zamiar użyć znów tego samego manewru, jednak to tylko pozory, ponieważ lubię zabawiać oglądających na różne sposoby. Tym razem zręcznie chwytam rywala i wynoszę do góry, by po chwili wysłać go na spotkanie z matą. Cradle Belly To Back Inverted Mat Slam, cóż za wdzięczna nazwa na ruch, który tak może zniszczyć rywala. Po wykonanym manewrze wymierzam jedno, ale za to potężne kopnięcie w głowę Johna.

Rywal jest zdominowany, raczej nie ma dokąd uciec. Znalazł się w moim świecie bólu. A nie można było podać rączki? Można było. Ale teraz jest za późno. Najpierw podnoszę rywala, wykręcam mu rękę i szybko aplikuję Devil Lock DDT. Widownia szaleje widząc głębię porażki Johna. Po tym, uznaję że czas na moje markowe zagranie, tak więc chwytam rywala w pasie od tyłu i wykonuję [SM]MasterPlex (Triple German Suplex), po czym znów okopuję głowę rywala.

Ahh on mnie trzyma w tej jakże ciężkiej do wyjścia pozycji lecz mam plan. Zauważam, że mam wolną nogę, a rywal jest w rozkroku więc uderzam go kolanem w genitalia[Dirty Move 1/2] przez co ten puszcza uchwyt.