Było tak niesamowicie blisko.. Czułem już, że Lesnar powoli traci przytomność, a jednak jakimś cudem udało mu się uwolnić z mego uścisku, nie do pomyślenia.. Jednak to już było, walka trwa dalej i nie mogę przejmować się jedną, a właściwie drugą zmarnowaną szansą na poddanie tego bydlaka. Czas na krok w przód, czas na jakąś silniejszą akcję, która może mi znacznie ułatwić przypięcie bestii. Do tego jednak jeszcze moment. Mam już zaplanowaną konkretną akcję dla oponenta, jednak najpierw muszę go osłabić, by mieć pewność, że jej nie skontruje. Stojąc na przeciw siebie znów na myśl przychodzi zwarcie, jednak Lesnar już wie, jak mogę wykorzystać ten moment, więc nie jest to dobry pomysł. Postanowiłem nieco zaryzykować poprzez ruszenie na rywala całym impetem i "wskoczeniem" na niego, serwując lekki Ground and Pound na głowę przeciwnika. O dziwo poskutkowało, Lesnar nieco się zachwiał, a ja z niego zszedłem i sprzedałem szybkie dwa Low Kick'i na jego znacznie osłabioną już prawą nogę. Brock jest oszołomiony atakami na głowę, a także ma problem by ustać na prawą dolną kończynę, więc plan idzie doskonale. Czas, aby nad swoim wielkim czerepem zobaczył kilka gwiazdek. Cofam się o jeden krok do tyłu tylko po to, aby mieć jak najlepszą celność i wykonać nokautujący Roundhouse Kick prosto w czaszkę bestii. Przeciwnik pada jak długi na matę, a ja wiem, że zwycięstwo jest już tuż tuż. To tylko kwestia czasu, aż sędzie podniesie moją rękę w górę ogłaszając mnie zwycięzcą. Jeszcze tylko kilka minut..

[246/250]

No to lecimy z oceną:

Punk - ten post brzmiał według mnie całkiem nieźle, jednak miał trochę swoich niedociągnięć. Przede wszystkim powtórzenia... Sam też nie wiem jak interpretować "naskoczenie na rywala". Co prawda nie mam pewności czy było to takie same jak Lou Thesz Press, ale powiedzmy, że jest to dopuszczalne, choć na pewno osłabiło siłę posta.

Lesnar - Post typowego dominatora - Lesio przed chwilą prawie klepałeś ;_; . Dobra nic już z tym nie zrobimy przeszłość, ale regenerację masz niesamowitą . Nie spodobał mi się tylko jeden zwrot "Podnoszę się i czekam, aż Punk również." . Wiem, że kontekst odnosi się do podniesienia się, ale czegoś mi tu zabrakło - zdecydowanie.

Dobra zatem decyzja jest słodka i szybka. Teraz po serii wpierdzielu kontrolę ma Lesnar ! Lecimy dalej

No nieźle - teraz się będą wymieniać Spoko - 3 szanse dla CM Marcina

No nieźle chopaki ;d - Kto ładniej na 100 słów jeden NM i lecimy z tematem (zaraz kończymy )

Lesnar mnie nie docenił i teraz gorzko teraz pożałował. Zapomniał mnie przeciągnąć na środek ringu w związku z czym cały jego plan legnął natychmiastowo w gruzach i znów stoimy na przeciw siebie. Natychmiast ruszam na Brock'a i powalam go na matę Dropkick'iem. Momentalnie się podnoszę i realizując plan, odwracam się w stronę rampy krzycząc "f*ck you", tylko po to, by sędzia się odwrócił w celu kontrolowania pojedynku, co umożliwiło mi  kopnięcie rywala piętą w krocze. UM. DIRTY MOVE - 1/2 Wspinam się na narożnik i dobijam rywala Diving Leg Drop'em.

[89/100]

Zwycięstwo jest tuż tuż. Zagrałem bardzo sprytnie i osłabiłem Lesnara dość konkretnie. Wprawdzie powątpiewam w jego męskość, no ale fakt jest taki, że jednak cios poniżej pasa zadziałał. Właściwie ból z tego miejsca czuć bardzo długo i można nawet rzec, że do końca walki będę miał przewagę. Lesnar leży bezwładnie na samym środku kwadratowego pierścienia, a mi nie trzeba nic więcej niż tylko go dobić, ponadto miejsce jak najbardziej temu sprzyja. Wykonuję jeszcze szybkie 3 Elbow Drop'y, aby mieć pewność, że nic mnie już z jego strony nie zaskoczy i opuszczam ring ponad dolną liną by ponownie znaleźć się na apronie i wspiąć się na trzecią linę. Lesnar leży w bezruchu, więc czas na akcję najwyższych lotów. Podnoszę obie ręce ku górze wykrzykując słowa "Best in the World", by wreszcie uderzyć bestię łokciem z potężnym impetem - Flying Elbow zaaplikowane. - To jest już pewne! CM Punk tego nie przegra! Nagle komentatorzy podnieśli głos będąc pewnymi, że to już początek końca. Ja tylko uśmiechnąłem się pod nosem i pokiwałem przecząco głową w ich kierunku. Nie byłbym sobą, jeśli nie po maltretowałbym nieco przeciwnika. Obolałe klejnoty, prawa noga no i przede wszystkim brzuch po moim nieziemskim łokciu sprawia, że Brock nie jest już w stanie zbyt wiele zrobić w tym starciu. Wstaję i po raz kolejny wykrzykuję na całą arenę, że to ja i tylko ja mogę szczycić się tytułem najlepszego na świecie zapaśnika. Moi fani, których słychać ostatnimi czasy nie mało, wiedzą już o co chodzi. Chcieliby, abym położył spać bestię, lecz to chytry człowiek, mógłby coś wywinąć by się uwolnić, dlatego to ja przechytrzę jego. Staję nad nim i z miną pełną pogardy pluję mu w twarz, tylko po to, aby przysiąść przy nim i zapiąć kończącą Anaconda Vise na samym środku ringu. Za trzecim razem na pewno Lesnar się podda, na pewno!

Niestety dałem się złapać Punkowi pod kolejną dźwignię i to na dodatek na osłabioną rękę. Na szczęście tym razem jedną rękę mam wolną i mogę nią bez problemu dosięgnąć mojego przeciwnika. Zaciskam dłoń w pięść i wymierzam Punkowi całą serię Punchy w głowę. Najwidoczniej odczuł to bo poluźnił trochę uścisk, ale mimo to nie mogę wyrwać mojej drugiej ręki, ból jest już nie do zniesienia, ale nie mogę się poddać. Pozostaje mi tylko jedno – przekładam wolną rękę za głowę Punka i zaczynam odciągać mu ją do tyłu, wykorzystując do tego całą swoją siłę fizyczną. Nie ma wątpliwości, że jestem dużo silniejszy i dlatego udaje mi się dopiąć swego. Czuję jak dźwignia traci na sile, co natychmiast wykorzystuje i wyrywam swoją osłabioną rękę z uścisku oponenta.

Odsuwam się od Punka na bezpieczną odległość – znów był blisko żeby wygrać i znów mu się nie powiodło. Mimo bólu, który nadal odczuwam mam powody do zadowolenia – żadna z dźwigni tego frajera nie była na tyle mocna, żeby mnie załatwić. Ale dość rozmyślania o tym co było – trzeba wziąć się do roboty i wygrać tą walkę. Podnoszę się i ocieram pot z czoła, patrzę na Punka i wyciągam rękę jak do klinczu, ale to tylko podpucha. Mój rywal daje się na to nabrać i kiedy wyciąga rękę ja szybko chwytam go za głowę i zapinam Headlock`a, który ma go trochę osłabić i dać mi jeszcze chwilę odpoczynku. Obaj jesteśmy już zmęczeni i czuję, że rezultat tej walki wisi na włosku – jeden błąd i może być po walce. Używając swojej siły podchodzę z Punkiem do lin i popycham go w przeciwległe liny, a kiedy wraca zatrzymuje go Shoulder Blockiem. Ciężko mi już złapać oddech, ale wiem, że nie mogę dać mu ani chwili wytchnienia – każde moje potknięcie może precyzyjnie wykorzystać. Podchodzę powoli do niego i chwytam jego prawą dłoń pomagając mu wstać – kosztuje mnie to kolejne zasoby energii, ale będę walczył do końca. Wykonuję mu Irish Whip na przeciwległe liny, a kiedy wraca przejmuję go w biegu wynosząc go w powietrze i wykonując Spinebuster, po którym też padam na matę. Jestem już wykończony, ale widzę, że Punk jest prawie nieprzytomny – lepszej szansy już nie dostanę. Podnoszę się i opieram się o narożnik, próbując złapać oddech. „Jestem Bestią” krzyczę w stronę Punka. Czuję, że nie dam rady wynieść go na plecy, więc postanawiam zakończyć walkę w inny sposób. Podchodzę do leżącego przeciwnika i wykonuję kilka Stompów na jego lewą rękę. Po chwili siadam obok niego, przechwytuję jego rękę i zapinam mu Kimurę Lock na samym środku ringu – to musi być koniec.