Jeff: Też myślałem, że cię tu nie zobaczę.
Miałem jej serdecznie dość. Pamiętałem tamte wydarzenia, utkwiły mu w pamięci. Ash, schyliła się i zbierała kartki, a ja spoglądałem sufit, udając, że nic nie widzę. Pas LoW, walka, miłość... Stare dzieje, ale jakaś niechęć została wobec niej. Ashley wyprostowała się, więc mogłem mówić dalej, głosem który Ash pamiętała...
Jeff: Myślałem, że to przez nas upadło LoW. Miałem przeczucie, że gdy podpisywałem kontrakt wtedy ciebie nie zatrudnią. Nie będą chcieli mieć powtórki z rozrywki, ale myliłem się... Nie wiem, po co ci to było?  Chciałaś pokazać jakaś jesteś silna... Nie, Ashley jesteś kruchą, małą istotką która nie umie wziąć spraw w swoje ręce.
Nie chciałem jej nawrzucać, ponieważ mógłby ucierpieć na tym mój rookie, więc chciałem być taktowny wobec niej, używając słów które nie obrażą jej, ale uzmysłowią Aszli, że pamiętam wszystko.

Jeff: Mógłbym teraz zapomnieć o tym wszystkim i zaproponować nowy początek. Zapomnieć wszystko, co sobie zrobiliśmy, ale... Nie dam ci tej satysfakcji... Widzę, że twój zapał zgasł jak zapałka w mroźny wieczór. Widzę, że patrzysz na mnie tak jak kiedyś gdy mnie kochałaś. Byłaś zakochana na zabój, ale...
Nie dokończyłem... Widziałem, że jej oczy zaczęły się świecić, co znaczyło tylko jedno... Wiedziałem, że nic nie odpowie. Ona była tak samo zaskoczona naszym spotkaniem jak ja. Nic nie mówiła tylko patrzała się na mnie, więc obróciłem się na pięcie i ruszyłem w stronę miejsca potyczki. Wsłuchiwałem się czy Ashley czegoś nie powie, ale zapadła cisza...

Ledwo poczułem uderzenie, ale bardziej bolało to co powiedziała. Pomasowałem się po czerwonym policzku i spojrzałem zdenerwowany na Ashley, ale po chwili wyraz twarzy zmienił mi się. Szyderczy uśmiech, inaczej tego nie można było nazwać. Myślałem, że nic nie zrobi. Będzie tak stała i spoglądała na mnie jak odchodzę, a później pójdzie do swojego gabinetu i będzie popłakiwać. Nie uderzyłbym kobiety, ale teraz miałem na to wielką ochotę.
Jeff: Cały czas słaba, czyli moje słowa się sprawdziły... Nie boję się samotność, wolę robić wszystko sam, a wiesz dlaczego... Wtedy zawiodę się tylko na sobie, a nie na innych.
Filozofowałem, a w takich momentach udaje wszystkowiedzącego. Każdy z moich przyjaciół zaznaczał, że nie lubi jak się taki robię, jednak Aszli jest w tym momencie tylko moim wrogiem. Kobietą która jak każda dziewczyna zniszczy wszystko, ponieważ one się tylko do tego nadają. Wiedziałem, że Ash będzie chciała powtórzyć swój wyczyn z przed kilku miesięcy, ale tym razem nie będę miał skrupułów. Wyzbyłem się ich, tak samo jak innych emocji. Miało to swoje plusy oraz minusy, ale o tych drugich w ogóle nie myślałem. Spokojnie podniosłem rękę i uderzyłem pięścią o ścianę, próbując zastraszyć ją. Ash przestraszyła się mojego wyrazu twarzy, ponieważ wyrażał on wściekłość.
Jeff: Ash... Spójrz na siebie. Siedzisz w swoim gabinecie i sprawdzasz tylko papiery. Latasz za London'em przy którym jakoś wyglądasz... Pamiętaj, co się stało to się nie ostanie, ale mogę się teraz zemścić... I wiesz co... Chyba to zrobię. Mówisz, że jestem odpadem, a kim ty do cholery jesteś? Wielka pani menedżer która znów jest w LoW i chyba ponownie chcę doprowadzić do jego upadku... Spójrzmy w prawdzie oczy, bo gdyby nie ty... Nadal byłbym mistrzem Legends of Wrestling, a federacja nadal by funkcjonowała. Wszystko przez Ciebie... Po co ja z tobą w ogóle byłem, zadaje sobie te pytanie... Korzyści, żadnych. Byłem z Tobą, bo było mi cię żal, ale teraz nawet ciężko mi na Ciebie spojrzeć...

Mówiłem te słowa pod wpływem emocji, ale spojrzałem na nią. Chciałem zobaczyć jak płacze, przeprasza, ale ona tylko stała. Tak samo jak wtedy gdy ukradła pas, wtedy gdy chciała ze mną o niego walczyć. Wtedy to może były sprawy które były poważne dla wszystkich, ale teraz gdy sobie o tym przypomnę, chcę mi się z tego śmiać.
Jeff: Dlaczego tak stoisz, nie masz swoich ważnych spraw do załatwienia czy czekasz kiedy cię przeproszę? Mylisz się, więc możesz już spływać, bo mam ochotę coś rozwalić jak na Ciebie patrzę...
Odwróciłem wzrok i czekałem na Ashley która pójdzie w swoją stronę...