Zaczyna grać "Feedback", a na całej hali gasną światła. Arenę spowiły egipskie ciemności. Nagle pojedynczym reflektorem zostaje oświetlony początek rampy, na której znikąd pojawiam się ja - Mr. Anderson. Oglądam się po publiczności, która momentalnie zaczęła kierować swój heat w moją stronę. Wykonuję charakterystyczny dla siebie ruch, a następnie wyciągam rękę do góry, na która spada mikrofon. Przykładam go sobie do ust.

! Ladies and gentlemen... and the assholes! Weighting 243 pounds and heighting 6 ft 2 in, from GREEN! BAY! WISCONSIN! ... Miiiiiiiiiiiiissssster Aaaaaaaaaandeeeeerson! But CM Punk is going to calm me his worst nightmare!

Rzucam mikrofon za siebie i szybkim, pewnym krokiem zmierzam do kwadratowego pierścienia. Gdy już się tam znajduję, zdejmuję koszulkę i od niechcenia rzucam ją wprost w tłum.

Ring the bell! KŁ na 300 słów, 2 akcje z KP i 5 uni. Powodzenia Panom życzę!

Wreszcie, mogę przetestować swoje możliwości nad samym mistrzem LoW - CM Punkiem! Jedynie chwile przybliżają mnie do tego egzaminu, któremu poddał mnie GM Crossfire. Nie ukrywam, że jestem mu wdzięczny. Nie każdemu trafia się taka okazja, a jeśli się już trafiła wypadałoby ją wykorzystać. Zacnym dodatkiem jest stypulacja, która w żadnym stopniu nie ogranicza mnie i mojej brutalności. Te rozmyślenia rozbił metaliczny dźwięk, który nakazał nam walczyć. Wtem rysy mojej twarzy ułożyły się w szelmowski uśmieszek, który od razu posłałem memu dzisiejszemu przeciwnikowi. Już po chwili zaczęliśmy robić niezgrabne okręgi wokół centrum ringu w poszukiwaniu sposobności do zawarcia klinczu. Po chwili takowa się wydarzyła, a zwarcie stało się rzeczywistością. Górowałem nad nim siłą fizyczną, toteż wygrawszy siłowe starcie, posłałem go ku linom, a on wróciwszy, został powalony przez shoulder blocka! Nie chodziło mi tylko o obalenie go, ale też o danie mu do świadomości, że już w pierwszych sekundach tej walki sprowadzam go do parteru. Punk jednak szybko wstał, rozpędził się, lecz natrafił na Kitchen Sinka zaprezentowanego w całej krasie! Przepotężny cios kolanem był drugim już powodem jego upadku. Nie zamierzałem jednak zaprzestawać swoich ataków, albowiem dając chwilę odpoczynku swemu przeciwnikowi, mogłem zaprzepaścić inicjatywę. Jak postanowiłem, tak uczyniłem - podniosłem Punka i wysłałem go do narożnika. Następnie rozpędziłem się i... wykonałem efektowny corner splash na przeciwniku. Voice of Voiceless zachował się typowo po takowym ciosie, a mianowicie odszedł ogłuszony od cornera. Punktem kulminacyjnym całego zajścia był Bicycle Kick wymierzony wprost w tył głowy Best in the Worlda. Mógłbym go przypiąć, jednakże jaki miałbym w tym cel na początku pojedynku? Wracając do samego przeciwnika, jak taka łamaga może być mistrzem całego LoW i nazywać się Best in the Worldem?! Już jednego najlepszego na świecie pokonałem, tutaj nie może być inaczej.

Spoiler:

ilość słów: 288;
unikalnych: 221

CM Punk podniósł się za pomocą lin, co mu się oczywiście nie opłaciło, bo efektywnym clotheslinem wyrzuciłem go z ringu. Za chwilę sam z niego wyszedłem. Wreszcie mogłem poczuć swobodę, jaką dawała stypulacja, w której walczy. Kiedy Voice of Voiceless wstawał, kopnąłem go w żebra, neutralizując tą czynność. Po chwili jednak pomogłem się mu podnieść i błyskawicznie wykonałem gut kicka, który umożliwił mi wykonanie Hangman's Neckbreakera! Po ów ciosie wstałem i zacząłem rozglądać się po trybunach, wszyscy buczeli, a ja nadsłuchiwałem owej dawki heatu, którą kierowali w moją stronę. Następnie wróciłem do CM Punka, który klęczał. Miałem nieodpartą chęć powalenia go i to zrobiłem, za pomocą low clothesline'u. Po raz kolejny powstałem, to samo uczynił najlepszy na świecie, jednak to ja byłem szybszy, wykonując Side Slam Backbreaker!

Nie puściłem go, a chwyciłem za rękę i posłałem irish whipem wprost w metalowe schodki, o które te brutalnie odbił. Gdy CM Punk się podniósł, zaszedłem go, sprowadziłem do odpowiedniego clutcha, a zaraz potem wykonałem Inverted DDT na twardą posadzkę poza ringiem. To musiał boleć! Nie przestawałem go atakować, co potwierdziłem serią stompów, którą wymierzyłem, kiedy powstałem. Następnie postawiłem na równe nogi oponenta, włożyłem na barki i wykonałem Rolling Fireman's Carry Slam!

Jak najszybciej podniosłem swojego oponenta i wysłałem go do ringu, gdzie sam za chwilę tam wszedłem. CM Punk był w pozycji stojącej, więc sprowadziłem go do parteru shoulder blockiem. Następnie umieściłem go w narożniku, oczywiście był on w pozycji siedzącej. Facewash wykonany pomyślnie!

Rozumiem, że żeby wykonać dobrego Facewash'a, trzeba wziąć jakiś rozbieg. Staram się więc powrócić do żywych... Początek nie należał do mnie, wręcz przeciwnie - dałem się zdominować przeciwnikowi. Staram się zebrać siły na odpowiedni moment, który właśnie nadchodzi. Mój przeciwnik bierze rozbieg i gdy już jest blisko mnie i próbuje kopnięcia, szybko zwinnym ruchem, na pośladkach robię zwrot o 90 stopni w stronę nabiegającego Andersona, przy tym wystawiając obie nogi na wysokość jego kolan. To sprawia, że Anderson jeszcze przy wykonywaniu ciosu, nadziewa się na moje nogi, przez co doznaje bólu kolana. Od razu chwycił za nie i przy linach przyklęknął z bólu. Wykorzystując to, że leżę, szybko pod linami turlam się na apron i stamtąd, gdy Anderson się odwraca, wykonuje na nim Springboard Clothesline! Nie czekam na nic, gdyż widzę, że Anderson szybko podnosi się po tym ataku. Wstaję pierwszy i przeczekuje za jego plecami. W końcu mój rywal wstał, a gdy się odwrócił, nic nie mógł poradzić na zainkasowanie Snap Powerslam'u ode mnie!